Afbeelding

Mauwende hondenbezitters

Algemeen PraatPaal 766 keer gelezen

Ligt het aan mij, of hebben hondenbezitters altijd wat te mauwen? Goudse baasjes zijn in elk geval gepikeerd nu gemeente Gouda een bedrijf inschakelt om op hondenbelasting te controleren. Die belasting is inmiddels geschiedenis in onze gemeenten. Veel Goudse baasjes willen die afschaffing ook; dat er gemeenschapsgeld wordt uitgeven aan de controle van hondenbelasting vinden ze nonsens.
Als stoplap op de begroting is hondenbelasting achterhaald, dus de weerzin tegen die controle snap ik. Maar hondenbezitters vinden controle toch juist leuk? Ze nemen immers een hond om baasje te kunnen spelen. Je wilt dat er naar je geluisterd wordt! Nu politici dat niet meer doen, stel je je vertrouwen in een wezen dat niet terug kan praten. Zit! Af! Blijf! Een hond moet worden afgericht, (op)gevoed, aangelijnd en je moet alles voor hem opruimen. Al dat werk is belasting op zich, maar baasjes krijgen er trouw, liefde en een blokkie-om voor terug. Leuker kunnen we het niet maken. Het is wel een werk hoor, zo'n hond, bijna net zoveel werk als een kind. Nog even en baasjes pleiten voor een 'hondenbijslag'.
Dat je er vrijwillig voor kiest autoritair te zijn vind ik even maf als de Goudse controle op hondenbelasting. Maar goed, ieder z'n ding. Wie een kat neemt, weet dat er weinig te controleren valt. Ook een kat geef je eten, maar op trouw of dankbaarheid hoef je niet te rekenen. Tussen een kopje en een haal zit een dunne lijn. Katten zijn niet te controleren, erkennen geen baasjes en trekken hun eigen plan. Het wrange is dat veel hondenbaasjes op katten lijken: ook zij hebben schijt aan van alles. Katten zijn echter bescheiden genoeg die schijt zelf weg te moffelen. Baasjes niet, want die autoriteit schiet de baasjes naar het bolletje. Net als Grote Leiders laten de baasjes graag hun sporen na in het landschap waarover zij commanderend regeren, door de hond dampende monumenten te laten kleien in gemeentelijke grasvelden. Zolang het niet op de stoep ligt te dampen, is baasje nog bescheiden... Als ik heitje-voor-een-hondenschijtje had gekregen voor elke keer dat ik met een stokje, schuurspons of stoeprand, stront van mijn schoeisel heb moeten bikken, dan had ik nu kunnen rentenieren. Maar ja, wat moet je met je leven als je geen column meer hoeft te schrijven? Moet je dan een hond nemen? Alsjeblieft zeg, ik moet er niet aan denken om autoritair te zijn tegen een wezen dat geen krant leest.
Beste baasjes, als je wilt dat de stront voor je wordt opgeruimd moet je een kat nemen. Wie de poeplap niet wil trekken moet de poepzak trekken. Dus apport! Niet mauwen, maar aufräumen!

Noot van de redactie: PraatPaal is in deze column wellicht niet objectief; bronnen rond de columnist beweren dat hij als kind door een bulldog(je) in zijn lip is gebeten toen hij de hond wilde aaien.