Afbeelding
Foto: Judith Rikken

Landelijk en sober wonen in een showroom

Algemeen 3.454 keer gelezen

Moordrecht - Wonen in een huis tussen spullen die elk moment met een wildvreemde de deur uit kunnen gaan. Dat doet de Moordrechtse Carola van Vliet met haar gezin al een jaar of vier. "Het is een proces geweest, maar me hechten aan spullen doe ik niet meer."

Door Judith Rikken

Door het landelijke en sober ingerichte huis van Van Vliet dwalen regelmatig onbekende bezoekers rond. "Sommige mensen komen voorzichtig om zich heen kijkend, bijna op hun tenen lopend binnen, gaan wat ongemakkelijk in het midden van de kamer staan en vragen dan: mag het echt?", lacht de 51-jarige Moordrechtse. "Ja, je mag echt overal naar kijken, zeg ik dan. Behalve ín de kasten, want als je die opendoet, valt alles eruit."

Haar onberispelijk opgeruimde woning doet dienst als showroom voor haar webshop in meubels en woonaccessoires in landelijke stijl. Met de internetverkopen begon ze een jaar of vijf geleden toen haar zoon op kamers ging. "Ik kreeg last van het legenestsyndroom, dacht: wat nu? Omdat ik altijd al met interieur bezig was geweest en wekelijks ging woonwinkelen, besloot ik een webshop te beginnen. Ik verwachtte een paar pakketten in de week te moeten versturen, maar het sloeg meteen aan, mede door een reportage die de redactie van een woonblad maakte."

Aan bijna alles in huis hangt een prijskaartje, van de lamp boven de eettafel, tot de ketjappot in de vensterbank en een oude houten paal uit een gebouw in Indonesië, die ter decoratie naast het raam staat. "Hier geldt what you see is what you get; het gaat vaak om unieke dingen, waarvan er geen twee zijn." Lang genieten van de spullen uit India, China en Indonesië die ze inkoopt, kan ze vaak niet. "Soms staan ze maar een dag in huis."

Aan een enkel item, zoals een houten kast, hangt een kaartje met daarop 'Privé'. Ook de eettafel en -stoelen zullen niet van eigenaar wisselen. "Dat zijn onze eigen spullen, ze dienen alleen als showroommodel. Accessoires die ik echt niet kwijt wil, zet ik gewoon boven op de slaapkamer. Dan hoef ik ook niet steeds uit te leggen dat het niet te koop is."

Het huis aan het Moordrechtse Westeinde, waar de van oorsprong Moerkapelse Van Vliet nu zo'n twaalf jaar woont, stal twaalf jaar geleden niet direct haar hart. "Ik vond het niet mooi en te klein. Maar mijn man wilde hier wonen om de schuur. Hij beloofde dat hij iets moois van het huis zou maken. Helaas voor hem heb ik de schuur nu ingepikt voor de opslag van de accessoires die ik verkoop en waarmee ik mijn huis inricht."

Haar echtgenoot maakte zijn belofte waar. Hij bouwde een serre aan, met daarboven een slaapkamer. "En er kwam een woonkamer aan de achterkant, waar we eigenlijk nooit zitten. Ons leven speelt zich voornamelijk af rond de eettafel. Hier hangt ook een tv, en staat een lekkere stoel."

Klanten voor de landelijke koopwaar komen van heinde en verre, vertelt Van Vliet. Niet dat ze dagelijks aan de deur staan; dat zou het leven in de showroom al te zeer verstoren. Van Vliet organiseert drie open dagen per jaar, de eerstvolgende op 8 december. Op zo'n dag komen zo'n 150 mensen af, zelfs uit België en Duitsland. "Veel mannen houden ook van deze landelijke, sobere stijl. Het is een stoere stijl, zonder veel tierelantijnen."

Van Vliet zelf wordt er rustig van, en dat effect heeft de inrichting van haar stulpje ook vaak op bezoekers. "Als mensen voor het eerst binnenkomen en in het midden van de ruimte om zich heen kijken, dan zie je op een gegeven moment de schouders zakken. Die totale ontspanning vind ik zo mooi om te zien."

De schuur vol accessoires.
De eettafel waaraan het dagelijks leven zich voornamelijk afspeelt.
Afbeelding