Literaire levenslessen Griet Op de Beeck

Zevenhuizen – Sommige mensen kunnen een avond lang zo mooi vertellen dat je denkt: je zou er een boek over kunnen schrijven. Anderen schrijven zulke mooie boeken dat je denkt: je zou er een avond lang over kunnen vertellen. Bij die groep hoort Griet Op de Beeck. Zaterdag 8 december inspireerde de Vlaamse schrijfster een volle pub in dorpshuis Swanla.

Geroezemoes voorafgaand aan de lezing. Het is toch een superster, die bibliotheek De Groene Venen en Boekhandel Burger vanavond in Swanla hebben uitgenodigd. Net een houten schrijversjubileum gevierd en nu al Zomergast geweest, niet weg te denken bij DWDD en een Boekenweekgeschenk op haar naam…

De ster is er wel, de allures zijn ver te zoeken. Op de Beeck heeft een rotdag en 'een pleuriseind rijden' achter de rug, maar staat glimlachend achter het Swanla-spreekgestoelte. De Vlaamse trapt af met een quote van journalist Andrew Solomon die haar inspireerde: zolang we ons schamen kunnen we onze verhalen niet vertellen.
Die schaamte kent Op de Beeck niet, maar is wel voelbaar in de boekfragmenten die ze voordraagt: over de opdringerige, allerslechtste kusser van Nieuwpoort, of de drol van de baas die niet door wil trekken. Door haar geamuseerde manier van vertellen krijgt Op de Beeck de zaal goed los: de lach wordt steeds minder onderdrukt.
De grens tussen literatuur en leven, liefde en leed loopt als rode draad door haar lezing – misschien is voorstelling een betere benaming. Op de Beeck brengt haar verhaal losjes en persoonlijk. De schrijfster spoort haar publiek aan om zichzelf te worden, schaamte te overwinnen en te doen waar het van droomt. "Ik geloof heilig in de maakbaarheid van de mens", zegt Op de Beeck stellig. "Mensen die de moed vinden om iets te doen met hun dromen, groot of klein, worden daarvoor beloond."
Dat inspireert het publiek. "Wat een leuk wijf, die wil ik wel als vriendin erbij!", zegt een bezoekster. Er zijn zelfs 'Griet-groupies' in Swanla: Suzanne (uit Nesselande) en Suzanne (uit Vlaardingen) kennen elkaar via Instagram en gaan vaker naar lezingen van Op de Beeck. Van Gent tot Den Haag, en nu dus Zevenhuizen. "Een lezing van Griet is als Kijken In De Ziel, maar dan met mezelf. Voeding voor de geest is het." Terwijl menigeen het levenspleidooi op zich laat inwerken aan de bar, keren de Suzannes met een foto met Op de Beeck, een gesigneerd boek en de broodnodige inspiratie huiswaarts.