Aan Moordrechtse Thorbeckeplein wordt straks niet meer gewassen

Moordrecht – Ontelbare manden was leegden Adri de Jong en haar medewerkers de afgelopen 45 jaar in wassalon Arja aan het Moordrechtse Thorbeckeplein. Enkele honderden kilo's per week, zo leert een snelle berekening van de eigenaresse, die er eind januari op haar 78^ste mee stopt.

Op een regenachtige ochtend in december is het business as usual in de behaaglijk warme wasserette. Adri de Jong vult een van de acht wasmachines met kleding en haalt al pratend uit het borstzakje van een blouse een pen tevoorschijn. "De trommel kan er wel tegen, maar de was niet." In de bijna vijf decennia dat ze de was deed, ging er maar één keer iets mis, zegt ze. "Doordat een wasmachine stuk ging, krompen de truien en broeken die erin zaten."
Bij het besluit om op 31 januari definitief de deur achter zich dicht te trekken, ging ze niet over één nacht ijs. "Ik heb er heel erg lang over nagedacht of ik ermee zou stoppen. Maar ik heb besloten dat ik ook nog andere dingen wil doen dan van 7 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds met de wassalon in de weer te zijn."
Van een hoerastemming over het naderende einde van de salon is echter geen sprake. "Het contact met de klanten zal ik het meeste gaan missen. Soms voelt het alsof ik ze in de steek laat." De klandizie – horeca, bedrijven en particulieren – komt vooral uit Gouda, Moordrecht en Nieuwerkerk, waar de wassalonhoudster haar hele leven al woont.
De Nieuwerkerkse, die tot dan toe gezinsverzorgster was, nam de wasserette met haar zus Truus in 1974 over van een nicht, die het bedrijfje in 1965 met haar echtgenoot was begonnen. Ze werkte er toen al enkele middagen per week.
"In die tijd kwamen de klanten nog zelf wassen. Ze deden de was zelf in de trommel en konden dan op een stoeltje gaan zitten wachten tot het klaar was. Ze vonden het een prachtig gezicht; het was in die tijd nog heel apart om in onze machines de was te kunnen zien draaien. Áls mensen al zelf een wasmachine hadden, dan was het een bovenlader."
Van lieverlee is Adri de was zelf in de machines gaan doen en gaan opvouwen. Sinds 2000, toen haar zus ermee stopte, runt ze de zaak alleen, met vier medewerkers. Dat ze haar werk zo lang in goede gezondheid heeft kunnen doen, stemt haar tevreden. "Ik ben er trots op dat mijn benen het zo lang hebben gedaan."
Vanaf 31 januari moeten niet alleen haar klanten, maar ook zijzelf met de vuile was uitwijken naar elders. Een wasmachine thuis heeft ze nooit gehad en komt er nu ook niet. "Ik zoek wel een wasserette in de buurt."