'Soms ben ik dankbaar dat ik depressief geweest ben'

Moerkapelle - Roos Hanemaaijer-Slottje (36) werd al haar hele leven geplaagd door depressies, maar ging vijf jaar geleden tijdens haar tweede zwangerschap door een dal dat ze niet eerder had gezien. Ze schreef haar ervaringen op om te verwerken wat haar overkwam en hoopt daar nu anderen - lotgenoten én mensen die geen depressies kennen - mee te kunnen helpen.

Positief en optimistisch, zo karakteriseert de van oorsprong Lissese zichzelf. Ze is fysiotherapeut en was eerder docent aan een hogeschool. De meeste mensen kenden haar als 'Roos die veel kan, die sterk is, een fijn gezin heeft en er een mooie hobby op na houdt. "Ik begeleidde een atleet (voltigeur) die met mijn paard naar het WK zou gaan. Hij was goed en er lagen prijzen in het verschiet. Toen kreeg mijn paard een ongeluk en werd ik gebeld dat ze hem moesten laten inslapen. Ik was twintig weken zwanger, was net verhuisd van Maassluis naar Moerkapelle en had net een nieuwe baan. Het was een onrustige tijd; dat mijn paard overleed en ik geen afscheid kon nemen, was achteraf gezien een van de aanleidingen voor de depressie waar ik in terechtkwam. Het probleem ligt echter dieper; door een trauma heb ik een perfectiedrang die me helemaal heeft uitgeput. Mijn positiviteit was door de overbelasting ondergesneeuwd geraakt."
Haar boek Geen weg meer terug geeft een kijkje in haar binnenwereld. "Natuurlijk zien mensen op een gegeven moment aan de buitenkant dat er iets aan de hand is, maar ze hebben geen idee wat er zich aan de binnenkant afspeelt. Daardoor voel je je nog extra alleen en vreemd. Ik hoop dat mensen die mijn boek lezen, maar zelf geen depressies kennen denken: jeetje, dit had ik me nooit kunnen voorstellen, en daardoor meer begrip krijgen."
In haar autobiografische roman beschrijft Hanemaaijer haar ervaringen via hoofdpersoon Anna, waarbij ze ook gebruik heeft gemaakt van de verhalen van lotgenoten. "Ik wilde ook mijn gezin beschermen. Dus niet alles klopt met mijn leven, maar je leest wel honderd procent mijn gedachten en gevoelens."
Inmiddels zit Hanemaaijer weer redelijk in haar vel, en kent ze haar valkuilen. De door corona veranderde omstandigheden ervaart zij niet als een probleem. "Het klinkt raar, maar soms ben ik dankbaar dat ik depressief geweest ben. Ik heb er veel van geleerd, vooral om het beste te maken van de situatie waarin je zit. De rust die deze tijd ook met zich meebrengt, bevalt me wel. Ik kan veel meer genieten van het hier en nu." (Judith Rikken)