Suizend riet in het hart van Nieuwerkerk

Nieuwerkerk aan den IJssel – Oud en ‘nieuw’ worden in Nieuwerkerk gescheiden door de Ringvaart. Vier bruggen zorgen voor de verbinding door het hart van Nieuwerkerk, een ‘ommetje’ is er zo gemaakt.

Door Erik van Leeuwen

Het ligt midden in verstedelijkt gebied, maar wie zich tussen de vier Nieuwerkerkse bruggen aan de Ringvaart bevindt, waant zich in de wereld van de natuur. Suizend riet, wapperend gras, rustig kabbelend water en als bonus de contouren van het oude Nieuwerkerk op de achtergrond.

Het is een wandelingetje van niks, maar wel eentje met alles erop en eraan. Met culinair genot aan het eind- dan wel beginpunt. Het terras van Perron lonkt, bij het Oude Dorp lokt een bord je naar de ijssalon aan de Kerklaan.

Via de Zouterijweg kom je bij de eerste brug: de Kleinpolderbrug. Het is een geliefde plek voor vissers, maar geeft, staand op de brug, ook een mooi beeld van de waterrijke wijk. Het pad voert langs appartementen. Wie echter naar links kijkt, ziet De Naald, het gedenkteken van Nieuwerkerk.

Vreemd
Amper drie minuten verder dient zich al de tweede brug aan: de Oranjebrug. Hier is iets vreemds aan. De volgende twee bruggen, de Witte Brug en Gele Brug, zijn daadwerkelijk geverfd in 'hun eigen kleur'. Bij de Oranje Brug is dat anders, die is namelijk wit: of de oranje verf was op, of de schilder had last van een lichte vorm van kleurenblindheid. Een derde mogelijkheid is dat oranje nu eenmaal niet in de omgeving past.

Via het station kom je op de ‘waterdrager’ terecht. Als je die verlaten hebt, begint het grote genieten. Ineens doemt zich een typisch Nederlands landschap op. Een dijk met aan de zijkant een rijke biodiversiteit. Maaien gebeurt hier niet in één keer, maar in etappes. Al genietend kom je bij de Witte Brug, een druk punt met fietsers en voetgangers. Je komt hier onherroepelijk BN’ers tegen: bekende Nieuwerkerkers. Wind heeft op de dijk vrij spel; daardoor suist en zingt het riet aan de kant van de Ringvaart.

Naar de laatste brug toe maakt de weg een bocht. Een gerestaureerde boerderij doemt op, de klokkentoren van de Dorpskerk doet de rest. Bij de Gele Brug, die ook echt geel is, staat een beeld van De Polderjongen. Hij stoeit met zijn jas. Er staan zelfs bankjes om het tafereel gade te slaan.

De Gele Brug doet zijn naam eer aan: hij is (licht)geel. - Foto: Erik van Leeuwen