Afbeelding

Volhardende akkerbouwer

Algemeen 550 keer gelezen

Ons drinkwater komt uit de duinen. Het zand filtert het regenwater en na enige bewerking hebben we dan een heerlijk glas water, waarmee we ook gewoon de wc kunnen doorspoelen. Omdat we met steeds meer mensen zijn, wordt er voorgezuiverd rivierwater via een leiding vanuit Bergambacht naar de duinen gebracht. In de jaren negentig moest er zelfs een Tweede Bergambachtleiding bijkomen omdat de eerste tekort schoot.

Een leiding met een doorsnee van bijna anderhalve meter werd over het grondgebied van onze gemeente gepland. De grondeigenaren, onze boeren dus, waren hier niet blij mee. Zij deden van alles om de leiding tegen te houden, maar in Nederland is dat niet zo simpel. Als het algemeen belang eenmaal erkend is, gelden er onverbiddelijke wetten.

Kortom: ondanks protesten, gelobby en politieke lijntjes maakte onze gemeente de aanleg mogelijk. Eén akkerbouwer weigerde de landmeters toegang tot zijn erf. Hij wilde bij de meting aanwezig zijn en kreeg hiervoor een vergoeding van slechts een paar tientjes. Een directeur van een agrarisch bedrijf onwaardig vond hij!

Ik kende de man enigszins, omdat hij altijd op feestavonden kwam van de club waarvan ik bestuurslid was. Ik had wel begrip voor zijn standpunt, maar ik kon er niks mee. De vergoeding was afgesproken tussen de leidingbeheerder en zijn vertegenwoordigende organisatie en de gemeente heeft daar niks mee van doen. De wet geeft vervolgens de burgemeester de taak om toegang zo nodig af te dwingen. 

De tijd begon te dringen en ik waarschuwde de volhardende agrariër zowel schriftelijk als telefonisch. De landmeters werden echter weer weggestuurd. De burgemeester tekende vervolgens de dwangbesluiten en met twee politiewagens reden we het boerenerf op. Daar liepen wat spelende kleinkinderen die zwaar onder de indruk waren van de politie-escorte. De akkerbouwer kwam snel naar buiten en kon - zwaar aangeslagen – niet anders dan alsnog toestemming verlenen voor de landmeting. Er kwamen nog wat andere familieleden naar buiten en het was voor de goede man zeer vernederend. Op de feestjes van onze vereniging heb ik hem nooit meer gezien. 

(de kronieken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen; namen van burgers en ambtenaren zijn gefingeerd)