Zeventig jaar liefhebben, zorgen en soms lekker ruzie maken

Nieuwerkerk aan den IJssel - “Een mens maakt wat mee in zijn leven.” Dat kon de 94-jarige Clazien Vrijenhoek-Nowee vorige week met recht zeggen. Met haar echtgenoot Koos (ook 94), hun drie dochters en burgemeester Han Weber werd vrijdag onder het genot van gebak teruggeblikt op zeventig huwelijksjaren.

Van elkaar houden, voor elkaar zorgen en soms even lekker ruzie maken; daarmee redt een echtpaar het wel, volgens Koos en Clazien, zelfs als er sprake is van diep verdriet. “Het is allemaal goedgekomen”, stelde Clazien op de dag van hun platina bruiloft. “We hebben een prachtig huwelijk, lieve kinderen, zeven kleinkinderen en acht achterkleinkinderen.”

De twee leerden elkaar begin jaren vijftig van de vorige eeuw kennen in Delft. Zij had een dienstbetrekking voor dag en nacht bij een gezin, hij werkte in het carrosseriebedrijf beneden de woning. Zo zagen ze elkaar dagelijks van een afstandje en ook in de kerk kwamen ze elkaar tegen. “Ze had mooi haar - en dat heeft ze nog”, vertelt Koos. “Op een dag heb ik haar gevraagd: zullen we een eindje om lopen? Dat hebben we gedaan en dat rondje maken we nog steeds.”
Spreekwoordelijk dan: na anderhalf jaar verloving trouwde het paar, kocht via Shell waar Koos smid was een woning in Hoogvliet, verhuisde naar Pernis, waar Clazien zich toelegde op de zorg voor hun vier kinderen, en streek uiteindelijk neer in Capelle aan den IJssel. Ze woonden er 34 jaar, tot hun gezondheid het paar vorig jaar noopte om nog een keer de spullen te pakken.

In woonzorgcentrum De Meander in Nieuwerkerk, dichtbij een van hun dochters, kwam sneller dan verwacht een ruime kamer voor twee beschikbaar. Het was vooral voor moeder lastig om binnen een week het eigen huis te moeten achterlaten. Een jaar later is er alleen nog maar tevredenheid, vertelde het echtpaar aan burgemeester Weber die aanschoof aan de grote tafel met daaromheen vader, moeder, dochters en de mensen die nu voor Koos en Clazien zorgen. Hun enige zoon - die zijn leven verloor bij een auto-ongeval - bleef niet onbesproken. Alleen al daardoor, was hij er - zoals altijd in de afgelopen negenendertig jaren - toch bij, zo werd het gevoeld.