Afbeelding

Een poepie laten ruiken

Column 457 keer gelezen

In de brugklas kwam een maat van me met deze theorie: als je een scheet voelt zitten moet je die altijd laten gaan. Inhouden is levensgevaarlijk. Het bewijs: zijn oom was zowat ontploft omdat 'ie zijn winden lang had ingehouden. Om het minder banaal te maken gold de theorie ook voor boeren, rochelen, niezen.
Nu heb ik ook een theorie: onvrede is als een scheet. Je kunt het beter de vrije loop laten dan inslikken. Lucht je hart op de tong, geef die boer een stoel en steek 'm niet onder banken. De crux zit in de manier waarop. Boer je door een megafoon of nies je met een hand voor je gezicht? Laat je je onvrede blijken in debat of gooi je met straatklinkers?
Aan onvrede geen gebrek, aan manieren om het te uiten evenmin. De gele hesjes zijn een mooi voorbeeld. 'Men' pikt 'het' niet langer en laat van 'zich' horen. Handen af van ons erfgoed, handen aan de bedden; straffen hoger, werkdruk lager; minder van hunnie uit Brussel en Marrakesh, meer voor ons van hier. "Werken moet weer beloond worden!" U krijgt te weinig voor wat U geeft; U wordt niet gehoord om wat U te zeggen heeft.
Die onvrede over politiek en media wordt breed gedeeld. Toch willen we dat politiek en media er voor ons zijn als we roepen. Raar toch? Begrijp me niet verkeerd: van vrijheid van meningsuiting en rebellie smul ik. Maar als je facebookpost geliket wordt heb je niet gelijk gelijk en als er sneeuw valt wil je liever warme chocolademelk met slagroom dan een koude mars met slagzinnen, toch? Een ludieke stem is geen langdurige.

We gaan, buiten het systeem om, de straat op om te zeggen dat het systeem zich moet opheffen. Beste tijd gehad, oprutte! Is het heel maf dat het systeem zichzelf niet opheft? "De politiek ziet ons niet", roepen we dan. Nee, wij zien de politiek niet. Dat moet anders want daar wordt tenslotte geagendeerd en besloten. We moeten niet eens in de zoveel jaar stemmen, we moeten stemmen zoals we ademen en broodsmeren. Dan laat je je horen.
Politiek actief worden kost tijd en tijd is schaars. Als lid kun je echter meer uitrichten dan als gelegenheidsstemmer. Leer het klappen van de politieke zweep, stap desnoods over: Zalm, Fortuyn, Halsema en De Hoop Scheffer gingen je voor. Na verloop van tijd kun je, à la Geert Wilders of Sylvana Simons, zelf een club oprichten en waar-dan-ook voor (blijven) staan.
Ik ga me politiek aansluiten komend jaar. Daarmee is niks opgelost, maar het kan wel opluchten. Heb oog voor het systeem en het systeem kan jou niet ontzien. Beter een lange adem dan een korte boer. Kies je club en we gaan de debatten aan. De aanhouder windt. Laten we elkaar, samen, een poepie laten ruiken in 2019!