Fatale combinatie

zo 8 mei 2022, 8:58 Column

Het was even wennen in mijn eerste jaar op de arbeidsmarkt: in plaats van lange schoolvakanties kreeg ik een verlofkaart met slechts 18 op te nemen dagen. Uitgerekend dat jaar was het heetste jaar sinds mensenheugenis.

Tijdens deze hittegolf voerden bedrijven en overheidsinstanties tropenroosters in. De gemeente Zevenhuizen vond dat eerst maar onzin. Pas na vele weken sudderen en zeuren ging de burgemeester overstag. Voorwaarde was wel dat degenen die niet wilden meedoen gewoon moesten doorwerken en geen uurtje korting kregen op hun werkdag.

Bijna iedereen deed mee: alleen de heer Oud en de gemeentebode bleven na één uur ’s middags op hun post. Zij mopperden wat, want ze moesten wel alle telefoontjes beantwoorden. Ik grapte dat zij dan maar moesten doen alsof ze een antwoordapparaat waren. Iets waarvan later bleek dat de gemeentebode dat ook in de praktijk had gebracht. Beide heren waren door de hitte en de nogal ongewone situatie wat prikkelbaar en balorig. Een fatale combinatie, zo bleek later.

De publieksingang was meestal gewoon open, maar ’s middags hing er altijd een bordje met de tekst GESLOTEN. Als iemand het bordje negeerde en toch waagde binnen te komen begonnen de heren vanachter hun werkplek hard tegen elkaar te praten: “daar is er weer één die niet kan lezen, zeker een Turk”. De enkele burger die de boodschap na nóg enkele tenenkrommende uitspraken niet begreep, werd zeer onvriendelijk duidelijk gemaakt dat hij de volgende ochtend maar moest terugkomen.

Op een van de tropische middagen kwam mijn afdelingshoofd nog even naar het gemeentehuis om iets op te halen. Er kwam net iemand met een aktetas het gemeentehuis uit. De man zag rood van opwinding en was duidelijk zeer overstuur. Het afdelingshoofd vroeg wat er aan de hand was. De man bleek een consulent van een ministerie te zijn. Hij kwam langs omdat de gemeente een fout had gemaakt bij de subsidieaanvraag voor de brug bij het Kerkpad. De fout kon alleen nog die dag worden hersteld. Gebeurde dat niet, dan zou de gemeente zo’n vijf ton aan subsidie mislopen.
Hij was echter door de gemeentebode en heer Oud op schofterige wijze weggestuurd, uitgescholden en tot op het bot beledigd. Het afdelingshoofd nam de goede man mee naar binnen, heeft de blaren op zijn tong gepraat en in alle toonaarden namens de gemeente excuses gemaakt. Uiteindelijk lukte het hem de gemoederen wat te sussen. De subsidie-aanvraag werd gecorrigeerd en later ook gehonoreerd.

De fraaie brug staat er nog steeds en wordt vaak gefotografeerd. Met dank aan het afdelingshoofd.

(de kronieken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen; namen van burgers en ambtenaren zijn gefingeerd)