Supermarktoorlog

Tot circa 1990 was het distributiecentrum van SPAR de grootste werkgever van Zevenhuizen. Een gerespecteerd bedrijf dat geleid werd door de gebroeders Van Niet. Groot was dan ook de schrik toen de franchisehouder van de lokale SPAR-supermarkt, de familie Van der Heuvel, begin jaren tachtig het contract met SPAR beëindigde en doodleuk met concurrent Albert Heijn in zee ging. 

Binnen enkele dagen had de directie een afspraak met de burgemeester. Ik zag de heren binnenkomen en enkele dagen later kreeg ik de terugkoppeling van de gemeentesecretaris van het collegebesluit.
Het bestemmingsplan voor het dorpscentrum moest worden aangepast om een nieuwe SPAR-vestiging mogelijk te maken en vooruitlopend daarop moest er met spoed een noodvestiging komen. Het argument was simpel: in de gemeente waar het distributiecentrum stond, moest ook een SPAR-supermarkt zijn, anders zou bij dit bedrijf de verbondenheid met Zevenhuizen afkalven. Een verkapt dreigement dus en het begin van een heuse supermarktoorlog in het anders zo rustige Zevenhuizen.

Het lukte ons vrij gemakkelijk om de tweede supermarkt planologisch te regelen, want dat was in die tijd nog niet zo ingewikkeld. Ook waren we creatief met de argumenten. Resultaat was dat we uiteindelijk twee concurrerende supermarkten kregen.
Deze gedijden zo goed, dat de Albert Heijn-vestiging al snel uit haar jasje groeide en een nieuwe winkel wilde realiseren met honderden vierkante meters extra winkelruimte. Aan deze klus had ik mijn handen vol, want het regende bezwaren. Vooral de concurrent pikte het niet en haalde, gesteund door zijn centrale organisatie, allerlei argumenten uit de kast.

De lastigste punten waren parkeerruimte en gebrek aan koopkracht in het dorp. Uiteindelijk werd de zaak beslecht bij de Raad van State en een mooie nieuwe supermarkt verrees. Ook de overige winkels boerden goed door de strijd tussen de twee grote supermarkten. 

Helaas geen goed einde van dit verhaal voor de consument. De familie Van der Heuvel was na een tijdje wel klaar met het ondernemerschap en de winkel kwam te koop. Hoogste bieder bleek de concurrent die zijn oude pand verliet en contractueel regelde dat daar geen supermarkt meer mocht komen. Terug bij af met één supermarkt en een moeizaam draaiende winkelstraat. 

Een mooie opgave voor de gemeente Zuidplas. Eén voordeel: er hoeft geen rekening te worden gehouden met de belangen van het distributiecentrum, want dat is allang vertrokken. 

(de kronieken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen; namen van burgers en ambtenaren zijn gefingeerd)