Op weg naar het Vijfde Dorp (8)

Voor het project Zuidplaspolder haalde de provincie alles uit de kast. Onderzoeken, deskundigen, werkgroepen, stuurgroepen en er was zelfs een heuse ambassadeur in de persoon van de fameuze stedenbouwkundige Riek Bakker. 

In een werkatelier kwam de toekomstige woningbouw aan de orde. In de eerste sessie ging het over de kwaliteit van het bestaande gebied. Ik was als eerste van de vele deelnemers aan de beurt en begon de dorpskern Zevenhuizen op te hemelen. Ik benoemde de ideale grootte, de sociale structuur en het geweldige leefklimaat. Na mij was mijn Rotterdamse collega aan de beurt. Hij had gewerkt aan onze structuurvisie en aan de plannen voor de Eendragtspolder. Hij was een zeer gerespecteerd landschapsarchitect en ik had ook persoonlijk een uitstekende relatie met hem. In zijn verhaal kwam naar voren dat de Zuidplaspolder een prachtige kans bood voor woningbouw, maar niet als voortzetting van Nesselande. Hij benadrukte de kracht van de kernen en noemde ook Zevenhuizen als voorbeeld. De andere deelnemers gingen daar in mee en al snel vond iedereen dat de bestaande kernen wat meer vlees op de botten moesten krijgen en dat er ergens in de polder een soort nieuw Zevenhuizen moest worden gebouwd.

Met wethouder Van der Stee besprak ik deze uitkomst. Hij was er zeer mee in zijn nopjes. In de stuurgroepvergaderingen die ik met hem afliep, had Van der Stee altijd het hoogste woord. Hij had een directe manier van formuleren met af en toe en grap en een grol. Daarmee dwong de zeventiger veel respect af, net als met zijn charismatische persoonlijkheid.

In die tijd speelde ik in een musical van een lokaal toneelgezelschap en had daarvoor mijn haar flink laten groeien. Dat droeg ik in een staartje, wat in ambtelijke kringen verre van gebruikelijk was. Daarom vroeg ik de wethouder of hij daar een probleem mee had. Hij zei: “Hans, integendeel! In al die vergaderingen die wij aflopen zijn we een paar apart. Ik kom met een artiest binnen. Houden zo!”
Een jaar later vertrok ik bij de gemeente om bij het Recreatieschap Rottemeren projectleider te worden voor de Eendragtspolder. De gemeente huurde mij nog een dag per week in om aan de plannen voor de Zuidplaspolder mee te werken. In mijn laatste gesprek beoordeelde de gemeentesecretaris mij op bijna alle punten positief. Over één detail was hij minder tevreden: mijn kapsel...

In de volgende en laatste aflevering van deze serie ga ik in op keuze van de locatie voor het nieuwe dorp.

(de kronieken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen; namen van burgers en ambtenaren zijn gefingeerd)