Baradina Spekman-zaal

Onlangs keek ik in Dorpshuis Swanla naar een revue over het vijftigjarig bestaan van het dorpshuis. Terecht werden hier wat pioniers uit die eerste jaren in het zonnetje gezet. Het stuk werd opgevoerd in de theaterzaal die rond de eeuwwisseling is gebouwd. 

In mijn gedachten ging ik even terug naar de periode waarin ik hoofd was van de afdeling waar cultuur onder viel. Na de opvoering van de Polderromance ontstond er in Zevenhuizen een ware musicalcultuur. De voorstellingen werden gehouden in de oude Bruine Zaal en dat was knap lastig in verband met de krappe afmetingen van deze ruimte. Het bestuur van het dorpshuis vond dat het tijd werd voor een theaterzaal. Met een globaal plan onder de arm kwam de voorzitter bij wethouder Zijderhand en mij op bezoek. Of de gemeente maar even wilde betalen. Zijderhand had echter andere prioriteiten zoals kunstgras voor de voetbalclub, dus het antwoord was simpelweg nee. Toch gooide hij de deur niet helemaal dicht. Hij zei: “Als jullie met een plan komen dat kostendekkend is, dan ben ik jullie man!”

Ook in de gemeenteraad verdedigde hij dit standpunt met verve. In die raad zat ook Baradina Spekman en zij was het totaal niet eens met de in haar ogen wat botte afwijzing. Zij was een zus van PvdA-coryfee Hans Spekman en even strijdbaar. Zij ging zelf op zoek naar een manier om het plan betaalbaar te maken. 

In haar zoektocht kwam ze in contact met een kinderopvangorgansatie die dringend ruimte zocht voor een nieuwe locatie in ons dorp. Een simpele rekensom leerde dat een kinderopvangcomplex voldoende geld in het laatje bracht om ook de jaarlasten van een theaterzaal te kunnen betalen. Beheerder Hessel Harmsen en Baradina mochten dit plan van het dorpshuisbestuur uitwerken. Hessel kende nog een Friese architect die op basis van no cure no pay de ideeën uitwerkte tot een bouwplan en Baradina ging verder aan de slag met de exploitant van de kinderopvang. Uiteindelijk kreeg ik een uitgewerkt plan op mijn bureau met langjarige contracten met de kinderopvang, een dierenarts en een fitnessclub. De rest is geschiedenis.

Toen ik in de theaterzaal zat te genieten van de voorstelling moest ik even aan deze voorgeschiedenis denken en vooral aan Baradina Spekman. Misschien moet die zaal maar naar haar vernoemd worden.

(de kronieken zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen; namen van burgers en ambtenaren zijn gefingeerd)