Marina Roos:
Marina Roos: "Ik ben sterk genoeg gebleken om het virus te verslaan." Foto: Judith Rikken

Marina (48) is genezen van het coronavirus: 'Het is echt meer dan een griepje'

Human Interest 2.624 keer gelezen

Zevenhuizen - Zo laconiek als Marina Roos (48) begin maart nog was over 'die nieuwe virusziekte die we allemaal wel zouden krijgen', zo gebrand is ze er nu op om te voorkómen dat corona verder om zich heen kan grijpen. "Laten we die anderhalve meter afstand alsjeblieft nog even volhouden."

Door Judith Rikken

Een griepje. Dat was COVID-19, volgens Roos. In haar geval bleek het meer dan dat. "Uit het niets voelde ik me op een zaterdag in maart niet zo fit. 's Avonds werd ik rillerig en koud en binnen no time was ik doodziek. Ik was benauwd, alsof ik door een rietje moest ademhalen, en had last van druk op de borst. De koorts steeg tot boven de veertig graden en was met paracetamol, zoals bij een gewone griep wel lukt, niet weg te slikken."

Na dat weekend, nu dertien weken geleden, kwam ze via de huisarts bij de speciaal ingerichte noodhuisartsenpost in Gouda terecht. 

"Toen ging de wereld van corona echt voor me open. Mijn vriend duwde me in een rolstoel tot aan de deur, waar ik door een soort ingepakte marsmannetjes werd opgewacht. Het voelde bedreigend om niet te weten welke gezichten achter die brillen en mondkapjes schuilgingen. De arts die me daarna onderzocht, wist ook zonder test met 90 procent zekerheid te zeggen dat het corona was. Hij wilde me opnemen, maar ik wilde naar huis."

"Ik zei: als ik dood moet gaan, dan ben ik liever thuis. Je hoopt en verwacht dat een arts dan zegt dat het zo'n vaart niet zal lopen, maar dat zei hij niet. Hij vond het een groot risico, maar liet me uiteindelijk met de nodige medicatie tegen de benauwdheid en de instructie om elke dag contact te hebben met de huisarts, toch gaan." 

Thuis moesten ook haar partner, dochter (22) en zoon (13) in quarantaine. Vier dagen later volgde alsnog de test met de verwachte uitslag. Na een week zakte de koorts onder de veertig graden. "Ik had 39,6; daar ben je dan zo blij mee."

Daarna ging het volgens Roos elke dag een beetje beter, pas na drie weken kwam ze voor het eerst van haar bed. Haar partner en dochter waren inmiddels ook ziek geworden, maar kwamen er met milde klachten vanaf. Haar zoon ontsprong de dans.

Werk
De Zevenhuizense vermoedt dat ze het virus tijdens haar werk in de thuiszorg heeft opgelopen. "Het kan ook in de supermarkt zijn geweest, maar dit lijkt me aannemelijker. Er waren besmette cliënten en de beschermingsmiddelen waren in die beginperiode nog niet op orde. De thuiszorg bungelde wat dat betreft ergens onderaan." Ook veel van haar collega's werden ziek, met klachten die varieerden.

Inmiddels is Roos weer aan het werk, maar nu als flexmedewerker, zodat ze haar tijd beter kan indelen. "Ik moet mijn activiteiten nog echt doseren, want heb lang last gehad van de restverschijnselen. Ontzettende vermoeidheid en hoesten vooral. Ik heb gedacht: dit komt nooit meer goed. Maar sinds een week of vier zie ik weer licht aan het einde van de tunnel. In de Hennipgaarde, mijn persoonlijke revalidatiecentrum, wandel ik elke keer een stukje verder met de hond. Dat voelt als een overwinning op mezelf en op corona: ik ben het vertrouwen in mijn lichaam kwijt geweest, maar toch sterk genoeg gebleken om het virus te verslaan."

Grillig verloop
Dat de ziekte zo'n grillig verloop kan hebben en niet bij iedereen op dezelfde manier toeslaat, vindt zij een angstig idee. "Ik heb in mijn werk cliënten gezien van boven de negentig, die positief getest waren en alleen een kuchje hadden, en anderen die ontzettend ziek waren."

Ook het ándere coronaleed zag ze van dichtbij: "De ouderen die niet ziek waren, maar die zonder familie alleen thuis zaten, het zwaaien vanaf de balkons, vaak de vraag waarom ze niet van hun kamer af mochten."

Om te voorkomen dat de maatregelen weer moeten worden aangescherpt, hoopt Roos op ieders begrip en medewerking: "COVID-19 is echt meer dan een griepje; ik wil dat mensen zich daarvan bewust zijn. Laten we die anderhalve meter afstand alsjeblieft nog even volhouden."