Op het schoolplein nam Theo Legters vorige week afscheid van de leerlingen van de Elimschool.
Op het schoolplein nam Theo Legters vorige week afscheid van de leerlingen van de Elimschool. Foto: pr

Meester Theo is klaar

Human Interest 1.420 keer gelezen

Nieuwerkerk aan den IJssel - Ruim 43 jaar zag meester Theo Legters geen andere school vanbinnen dan zijn eigen Nieuwerkerkse Elimschool. Volgende week geeft hij er zijn laatste les, en zegt hij het onderwijs vaarwel. Hij laat nog wel van zich horen: "Ik ga een bijzonder absurd en zeer lachwekkend kinderboek schrijven."

Door Judith Rikken

Op zijn 22ste begon Legters, oorspronkelijk afkomstig uit het oosten van het land, op de Nieuwerkerkse school. Hij had er in de loop der jaren bijna duizend kinderen onder zijn hoede. In zijn laatste maanden als leerkracht is Legters toch nog wat gaan rondneuzen in onderwijsland. 

"In februari ben ik gestopt met het lesgeven aan een eigen groep en heb ik me aangemeld voor de vervangingspool. Ik merkte dat het volgen van studiedagen en het voeren van oudergesprekken mij teveel werd. Dus ben ik op tournee gegaan langs scholen in de buurt om daar in te vallen en alleen bezig te zijn met lesgeven. Ik heb geen bemoeienis meer met alles eromheen. Maar ik heb ook gemerkt dat ik heel blij ben dat ik al die jaren op de Elim heb gewerkt; alles is er erg goed geregeld, iets waar ik zelf natuurlijk ook wel aan heb meegewerkt."

Dat zijn move samenviel met de coronacrisis, waardoor de scholen moesten sluiten en onderwijs online moest worden gegeven, kon hij niet voorzien. "Dat was een domper. Ik ben graag lekker direct met de kinderen bezig in de klas." 

Praktijk
Zijn stokpaardje daarbij: een kind moet eerst zichzelf leren kennen en een realistisch, positief zelfbeeld ontwikkelen, voordat het zich goed sociaal kan ontwikkelen. "Voor dat laatste is er op scholen heel veel aandacht. Voor het aanpakken van pesten bijvoorbeeld. Maar pesten zal er altijd zijn, de vraag moet zijn: hoe ga je er als kind mee om?"

Legters had veertien jaar een praktijk aan huis, waarin hij kinderen en ouders begeleidde in het veranderen van overtuigingen. "Een kind dat zegt 'ik kan toch niks', weer even op het goede spoor zetten, dat heb ik altijd graag gedaan." 

Hij schreef twee boeken over de ontwikkeling van een positief zelfbeeld: Leefboek voor kinderen en Het nieuwe leefboek voor kinderen. "De theorie wil ik laten terugkomen in het kinderboek dat ik nu ga schrijven, een leesboek over de 'kinderopruimingsdienst' van een leerkracht die een hekel heeft aan kinderen. Nee, daar kunnen ze mij inderdaad niet van betichten."

De meesterverteller, die het vertellen van verhalen het belangrijkste didactische instrument noemt dat er bestaat, verliest met het verlaten van het onderwijs zijn publiek. "Maar ik heb gelukkig zeven kleinkinderen. Die zijn nu de klos."