Een kijkje in het brein van Luciano Marfella

Zevenhuizen - In de keuken van het Italiaanse restaurant van zijn ouders is Luciano Marfella (26) niet alleen de chef, maar wil hij ook zijn jongere collega’s wat meegeven. “Het viel me op dat die 15- en 16-jarige gasten niet lezen. Door in mijn boek hun taal te spreken, hoop ik een brug te kunnen zijn en ze aan te zetten tot lezen. Ikzelf ben er twee jaar geleden achter gekomen dat ik een fan van literatuur ben.”

In het hoofd van de 26-jarige Zevenhuizense kok is het naar zijn eigen zeggen altijd spitsuur. “Ik denk altijd overal een verhaal omheen. Als ik in de keuken een aardappel sta te snijden en door het raam buiten in de Dorpsstraat een groepje mensen zie lopen, bedenk ik zelf wat de verhoudingen tussen hen zijn en wat ze aan het doen zijn. Dat vertel ik dan ook hardop aan mijn jonge collega’s, die dat altijd wel leuk vinden.”

Nadat bij hem een paar jaar geleden de liefde voor literatuur tot bloei kwam tijdens het lezen van Finse dagen van Herman Koch - over diens leven als puber - en Zwarte schuur van Oek de Jong - ‘een supergoed boek’ - besloot hij zijn eigen gedachtespinsels toe te vertrouwen aan het papier in een notitieboekje dat hij van een vriend kreeg. Het resulteerde in het boekje ‘Welkom in mijn brein’, een verzameling oneliners, quotes en korte verhaaltjes over geld, geluk, racisme en andere onderwerpen die hem, en de pubers met wie hij werkt, bezighouden. En ‘O ja, het kan seksistisch zijn’, meldt hij maar even in het voorwoordje.

De inhoud van de daaropvolgende honderd pagina’s varieert van een bondig ‘Ze wordt vaak bekeken maar niet vaak gezien’ tot een kleine verhandeling over alleen zijn (’Probeer eens een kwartier niks te doen. Kan je leven met hoe je bent?) tot de oneliner ‘Ik heb genoeg maar neem geen genoegen’ en Marfella’s eigen favoriet ‘Jezelf zijn’, die begint met ‘Durf jouw mening te geven. Want jouw mening maakt jou uniek.’

“Ik vind dat je altijd moet kunnen zeggen wat je wilt zeggen en, andersom, moet openstaan voor andermans mening”, zegt Marfella, die zichzelf ondanks zijn raadgevingen aan pubers niet zou willen vergelijken met een schoolmeester. “Nee, nee, die nam ik zelf nooit zo serieus.” Je kunt jongeren pas iets leren op het moment dat ze er zelf voor openstaan, meent hij. “Ik hoop dat iets uit mijn boekje blijft hangen en op een dag betekenis krijgt.”

In het nawoord doet hij de oproep, waarmee het allemaal begon: ‘Vond je dit boekje leuk, dan heb ik goed nieuws voor je. Bijna elk boek ter wereld zal van een beter niveau zijn. Dus A.U.B. ga door met lezen, want het is zo fac-king goed voor je.’