Frans Schiereck ‘deed maar wat’

Bodegraven / Zuidplas - Hart van Holland heeft een rijke geschiedenis. Sinds vorige week zijn alle lokale kranten die tussen 1978 en 2014 zijn uitgebracht, online te doorzoeken in de krantenbank van het Streekarchief Midden-Holland. In deze serie spreken wij mensen die betrokken waren bij de krant in haar begindagen. Vorige week waren dat de verzamelaars en dorpshistorici Fred Visser en Pim van der Zalm, die de digitalisering van de krant mogelijk maakten. Dit keer spreken we de eerste correspondent van de Zevenhuizense Dorpskrant, Frans Schiereck. Hij groeide in de jaren daarna uit tot bestsellerauteur en bridgegoeroe. 

Door Pepijn de Groot

Schiereck - inmiddels 77 jaar oud en al zo’n vijftien jaar woonachtig in Bodegraven - woonde in 1978 nog maar net in Zevenhuizen toen hij door uitgever-drukker Jouk Elgersma werd gestrikt als schrijver van de Dorpskrant. 

Als centraal figuur in het dorp had Schiereck lokale gevoeligheden door en schreef daar gevat over. “Ik had een cabaretgroep en had ook een musical geschreven, dus het was vast ook bij Jouk bekend dat ik schreef. Daarbij was ik voorzitter van de lokale Partij van de Arbeid en de bridgeclub dus ik was ook, wat ze noemen, ‘een publiek figuur’.” 

“Mijn correspondentschap deed ik naast mijn werk als wiskundeleraar in Rotterdam. ‘s Avonds tikte ik op zolder stukjes op mijn Remington. Dat bracht ik in een envelop naar de krant. Ja, zonder computer: Elgersma zette alles nog op een plaat om te drukken.” 

Voor Schiereck was schrijven voor de krant ‘een speeltuin’. “Ik schreef onder pseudoniemen: tante Loes gebruikte ik voor de jeugdrubriek, Mientje Bakgraag voor een kookrubriek. Schreef ik een recept voor gemarineerde fietsketting. Ha, ik deed maar wat! Ik had wel zes pseudoniemen maar ik denk dat iedere lezer wist: ah, dat is Frans.”

Oude Bekenden / Nieuwe Bekenden
Veel van Schierecks stukken waren ludiek getoonzet, maar de Dorpskrant had ook een maatschappelijke functie. Zevenhuizen groeide in de jaren zeventig qua inwoners - de westkant van het dorp werd bebouwd - en qua werkgelegenheid door de opening van een Spar-distributiecentrum. “In Zevenhuizen kwamen veel nieuwe mensen wonen, vooral uit Den Haag. Toen de Dorpskrant verscheen was de helft van het inwonertal nieuw in het dorp. In de rubriek Oude Bekenden / Nieuwe Bekenden stelde ik een vertrouwd en een nieuw gezicht uit Zevenhuizen voor aan de lezers.”

Ook de gemeente juichte de lancering van een lokale krant toe; zij had een plek om haar besluitvorming aan te kondigen. “Ondertrouw, geboorte, de bouw van een dakkapel - alles stond in de dorpskrant. De krant vullen ging vanzelf. Iedereen vindt het toch leuk om zijn naam in de krant te lezen? Ik weet nog dat twee makelaars ruzieden over wiens advertentie op de voorpagina hoorde.”

Bestsellers & bridge
Na zijn correspondentschap stopte Schiereck niet met schrijven. Nog steeds publiceert hij boeken over bridge. Van zijn boek over Rubiks kubus uit 1981 werden honderdduizend exemplaren verkocht. “Tegen 69 cent aan royalties! Nou, in een volgend leven word ik maar uitgever.” In 2021 wil Schiereck zijn roman De slechtst geleide bridgeclub ooit afronden.

Die boektitel slaat niet op Bridgeclub Zevenhuizen, waar Schiereck erelid van is en competitie speelt. “Met de vrouw van de voorzitter, zij is heel goed. Ik zit op rozen!” Zevenhuizen is voor Schiereck nooit ver weg. En die gedigitaliseerde dorpskranten, heeft hij daar nog affiniteit mee? “Ik ga er zeker in grasduinen. Eens kijken of het aanleiding is tot lof voor eigen werk - of kritiek...” 

De cryptogrammen die Schiereck toen óók maakte voor de Dorpskrant zijn er mettertijd niet makkelijker op geworden, blijkt als hij een ‘crypto-7-gram’ uit 1978 voor zijn neus krijgt. “Zo zie je maar, het is moeilijker om zulke puzzels op te lossen dan om ze te maken.”