Moordrecht omarmt Groenblauwe zone: gebied van zestig voetbalvelden groot

Moordrecht - ‘Hollandse Glorie in je achtertuin’, dat was de leus waarmee de makers de Groenblauwe zone, gelegen tussen bedrijventerrein ’t Ambacht en de Goudse nieuwbouwwijk Westergouwe, in 2016 aan de man én vrouw wilden krijgen. Tijd voor 'ontdek je plekje'.

Door Erik van Leeuwen

Dat Moordrecht het gebied van zestig voetbalvelden groot heeft omarmd, blijkt uit het aantal positieve reacties op de vraag wie er mee wil de ‘zone’ te ontdekken. Binnen een kwartier regent het aanbiedingen.

De Groenblauwe zone blijkt een populaire bestemming bij jong en oud. Eén vrijwilliger gaat zelfs zo ver dat hij zijn digitale agenda doorstuurt. “Prik maar een datum, ik ben er.” Er wordt nog net geen geld geboden.

Toch valt de keuze op vriend Melvin. Met dochter Lisa stapt hij goedgehumeurd op zijn (elektrische) tandem. Hij heeft van tevoren aangegeven wel mee te willen, maar uitsluitend onder de strikte voorwaarden dat er af en toe over voetbal gesproken moet worden.
“Worden ‘we’ kampioen?” wil hij al weten tijdens de rit op de Oostringdijk naar de entree van de Groenblauwe zone. Hij vraagt zich ook af of Bryan Linssen het als nieuwe aankoop gaat maken en Senesi, de Argentijnse centrale verdediger, behouden kan worden.

Als hartstochtelijk Feyenoord-fan leeft hij flink in angst, want bij de thuiswedstrijden mag straks maar éénderde van de trouwe fans op de tribune plaatsnemen. “Ik denk niet dat we komend seizoen vaak in De Kuip zitten”, voorspelt hij.

Alle tijd en ruimte dus om veelvuldig in de Groenblauwe zone te vertoeven. En dat is geen straf, weet Melvin. “We gaan er elke week wel één keer heen. Met de fiets, maar ook wel eens lopend.” Hij heeft uitgemeten dat een rondje vanaf zijn huis 6,1 kilometer is. “Er is zoveel te doen en te zien, hier. Dat heb je echt niet door.”

Wandeling
‘Vroeger’ lagen op de zone weilanden. Uitgestrekte weilanden. “Dit is mooier”, zegt Melvin. Na een paar honderd meter rijdt hij met tandem, met Lisa achterop, een bruggetje op. “We gaan even een wandelingetje maken”, laat hij zijn reisgezelschap weten. Een pad van kleine steentjes leidt ons door de grasvelden en langs uitgegraven sloten. “Het is hier écht mooi.”

“Je kan hier helemaal rond.” Terug op de fiets draait zijn hoofd naar Westergouwe. “Hier heb je er weinig last van”, zegt hij over de Goudse wijk die uit de grond wordt gestampt. De skyline laat een grote woontoren zien.

Ooit was Westergouwe Moordrechts grondgebied. Grote broer Gouda dwong het kleine Moordrecht het gebied af te staan. Ter compensatie beloofde Gouda een natuurgebied te bekostigen, de Groenblauwe zone dus. De tweede halte waar we stoppen is de natuurspeelplaats. De fiets staat nog niet of Lisa hangt al in de touwen. Even later staat dochterlief met haar vader op een vlot. “Het is hier nooit druk”, zegt Melvin. “Soms zijn we er alleen.”

Aan de andere kant van de weg ligt de zogenaamde lokwand, die speciaal is bedoeld voor zwaluwen en hun jongen. “Het is niet druk in het hotel”, ziet Melvin. “Het hotel is zeker dicht.” Hij heeft die woorden nog niet uitgesproken of een nieuwe lichting ‘hotelgasten’ meldt zich. “Kijk, daar één en daar nog één. Zie je ze niet?”

Hoe dichter bij het eindpunt van de zone hoe meer de provinciale weg gaat meespelen. “Het is gedaan met de rust”, zegt Melvin. Verrassend genoeg rijden we niet naar zijn favoriete restaurant aan de andere kant van de weg (McDonalds), maar naar huis. “Het is mooi geweest.”