Molen nummer 5 draagt de naam 'De Oorsprong'.
Molen nummer 5 draagt de naam 'De Oorsprong'. Foto: Judith Rikken

Een prachtige plek om je vizier te openen

Toerisme 657 keer gelezen

Moerkapelle - Hmm, een dijk. Daar moest ze wel even over nadenken. Op zo’n weg kan het nogal druk en daardoor lastig wandelen zijn. Dat geldt echter niet voor de doodlopende Moerkapelse Rottedijk, waar rustzoekers hooguit even aan de kant moeten voor wat bestemmingsverkeer. “Heel erg idyllisch”, vindt wandelcoach Anne Wunderlich. “En met zoveel weidsheid lukt het hier wel om je vizier te openen.”

Judith Rikken

Voor veel Moerkapellenaren en recreanten uit de omgeving is de Rottedijk, die Moerkapelle én de gemeente Zuidplas aan de noordwestelijke zijde begrenst, al tientallen jaren een geliefd en rustig wandelgebied.

Vanuit het dorp wandel je er via de Hollevoeterlaan, het Westland en het fietspad naar Bleiswijk en Zoetermeer, zo naartoe. Aan de dijk staan de - bewoonde - stompen van zes molens, die rond 1650 zijn gebouwd voor de droogmaking van moerasgebied De Wilde Veenen. De polder waarover Wunderlich (40) nu uitkijkt, is daarvan het resultaat.


Anne Wunderlich: “Wandelen in de natuur geeft een instant oppepper: je ontspant en wordt creatiever.”  - Foto: Judith Rikken

De Berkelse is aangenaam verrast. En ze ís wel wat gewend als het op inspirerende wandelplekken aankomt: als wandelcoach helpt ze mensen om op zoek te gaan naar hun talenten, naar kracht en energie. Dat doet ze altijd buiten (niet voor niets onder de naam Only Green) én in beweging. Liefst vóórdat het ‘te laat’ is en mensen al te kampen hebben met zware stressklachten of een burn-out. Maar ook als het al zover is, is wandelen in de natuur - in combinatie met oefeningen - heilzaam. “Met kleine stapjes vooruit zie je dat er veel kan veranderen.”

Oppepper
Vaak wandelt Wunderlich - ervaringsdeskundige als het om een burn-out gaat - met cliënten in parken en bossen. “Dat heeft natuurlijk een heel andere sfeer dan deze polder. In het bos is het donkerder, hier is het open. Maar het proces is hetzelfde: in de natuur zijn doet onmiddellijk iets met je brein, dat is ook wetenschappelijk aangetoond. Het geeft een instant oppepper: je ontspant, kunt beter denken, wordt creatiever. De cadans van het wandelen helpt daarbij, net als dat je vooruit kijkt, in de verte. Dat werkt heel anders dan wanneer je binnen zit, met bijvoorbeeld een tafel ertussen, en elkaar steeds aankijkt.”


Het begin van de Rotte. - Foto: Judith Rikken

Wunderlich gebruikt de natuurlijke omgeving in haar oefeningen. “Bomen bijvoorbeeld, waartussen ik iemand een plek laat innemen die markeert waar hij of zij op dat moment staat. Die fysieke benadering kan heel veel duidelijk maken. Soms lukt het iemand gewoon niet om een stap verder te zetten naar de boom die zijn of haar doel verbeeldt. Dan gaat het gesprek over wat er nodig zou zijn om die stap wel te kunnen zetten.
Of ik laat iemand met takken en andere natuurlijke voorwerpen zijn of haar ‘innerlijke tuin’ aanleggen en daarvan zelf de grenzen bepalen. We onderzoeken bijvoorbeeld wat er gebeurt als ik daar dan rücksichtslos doorheen stap, zoals in het dagelijks leven ook anderen vaak figuurlijk over iemands grenzen gaan.”

Symboliek
Wandelend over de dijk vertelt Wunderlich ook over de symboliek die onderweg soms vanzelf uit de lucht komt vallen. “Ik wandelde eens ergens waar ik vaak kwam, maar liep die dag toch twee keer een doodlopende weg op. De cliënt die bij me was, had juist te maken met doodlopende thema’s. We vonden het allebei heel symbolisch.”

Wie al wandelend dichter bij zichzelf wil komen, en gevoelig is voor symboliek, vindt mogelijk op de Rottedijk inspiratie. Iets over de helft sta je ‘opeens’ bij de oorsprong van de veenrivier, die daar nog slechts een slootje is, maar twintig kilometer verderop een wereldstad aan zijn oevers vindt.


Wie al wandelend dichter bij zichzelf wil komen, en gevoelig is voor symboliek, vindt mogelijk op de Rottedijk inspiratie. - Foto: Judith Rikken

Een paar honderd meter na de bron van de Rotte loopt de dijk dood; in elk geval voor autoverkeer en fietsers. Voor wandelaars stellen de bewoners van de hoeve even verderop al sinds jaar en dag hun land open (de hond zit sinds kort achter een hek), waardoor die hun rondje kunnen vervolgen naar de Herenweg en via Noorddijk/Bentwoudpad en de Middelweg terug kunnen keren naar de dorpskern. De hele wandeling is daarmee acht kilometer lang, met eventueel een uitbreiding met een stukje Bentwoud.

Bruisende toekomst
Een plan voor een fietspad over de Rottedijk naar dat Bentwoud is in de afgelopen maanden gesneuveld, tot opluchting van de bewoners aan de dijk en bijna duizend anderen die hun handtekening zetten onder een petitie tegen het plan. Anne Wunderlich kan het zich voorstellen. “Het is hier nu heerlijk wandelen, zo fijn zou het niet zijn als het druk is met (race)fietsers.”

Gemeente Zuidplas ziet voor de Rotte, die nu zo stilletjes langs de dijk ligt, overigens een bruisende toekomst weggelegd. Over twintig jaar moet vlakbij waar de rivier begint, op zijn minst een kopje koffie kunnen worden genuttigd en een nachtje kunnen worden gelogeerd in een bed & breakfast, zo wordt geschetst in de omgevingsvisie. Er is dan een ‘breder aanbod aan horeca, dat de relatie heeft gemaakt met het Rottemerengebied en de oorsprong van de Rotte. Daarmee heeft de recreatie Moerkapelle dan echt ontdekt.’


Molen nummer 6 is de oudste vijzelmolen van Nederland. - Foto: Judith Rikken