Vonk tussen Jan en Bep hoefde de straat maar over te steken

Nieuwerkerk aan den IJssel - Dat het bijzonder is om zestig jaar getrouwd te zijn, beseffen Jan (82) en Bep (77) van der Dussen-De Leij vooral door de reacties van anderen. “We zijn gezegend. We hebben er weinig voor hoeven doen”, stelt Bep nuchter vast. “Alleen blijven leven en niet weglopen.”

Zelf vonden ze het niet nodig dat burgemeester Han Weber maandag 4 juli langskwam om te feliciteren, dat regelde hun dochter. De Van der Dussens houden van gezellig kletsen aan de keukentafel en zo had Jan meteen gelegenheid om de burgemeester te vragen of hij een lintje voor zijn vrouw kan aanvragen. Jan vindt dat ze dat verdiend heeft voor de tropenjaren die ze hadden toen hij veel aan het werk was en Bep vrijwel alleen voor de opvoeding van de zes kinderen stond.

Jan werkte vanaf zijn veertiende samen met twee veel oudere broers. Ze teelden groenten en hadden een paar koeien. Tijd om een vriendinnetje te zoeken, had Jan niet en dat was ook niet nodig. Bep woonde aan de overkant. Toen zij oud genoeg was, sloeg de vonk over en trouwden ze al snel.
Een jaar of tien later werd de kwekerij beëindigd om plaats te maken voor de begraafplaats bij Schollevaar. Genoeg geld voor de herstart van een kwekerij leverde dat niet op. Jan werd wat je nu zzp-er zou noemen en verhuurde zich aan andere kwekers. Daarnaast begon hij een handeltje met planten, dat met hulp van het hele gezin uitgroeide tot een tuincentrum.
Dat is nu in handen van hun jongste zoon en twee van de kleinzoons. Jan werkt nog steeds zes dagen van de week mee. “Pas als ze zeggen ‘Opa, kom niet meer’, dan stop ik”, zegt Jan met een grijns. “Dat zal niet snel gebeuren”, verwacht Bep. “Kom niet aan opa, want dan zijn de rapen gaar.”
Acht maanden geleden ruilden de twee het huis waarin hun kinderen opgroeiden in voor een groter en luxer exemplaar. Niet omdat de echtelieden ruimer wilden wonen, maar om het de bedrijfsopvolgers wat makkelijker te maken. “We hebben geweldige kinderen”, vindt Bep. “Ergens krijg je de omslag; dan gaan zij voor jóu zorgen, dat vind ik zo geweldig. Er wordt naar ons omgekeken en daar genieten we van.” (Annette van den Berg)