Zeventig jaar vrijzinnigheid in Zevenhuizen

Zevenhuizen - Het schuilkerkje waarin de jubilerende Vereniging van Vrijzinnig Protestanten eens in de twee weken haar dienst houdt, staat al ruim 150 jaar aan de Zevenhuizense Dorpsstraat. De vrijzinnigen namen er in 1954 hun intrek bij de oprichting van hun vereniging. Het zeventigjarig bestaan daarvan wordt zondag gevierd met een jubileumconcert.

Behalve het voor iedereen toegankelijke concert met blokfluit en orgel door het trio Spirituoso, is er die middag een vertoning van de film ‘Een reis door de tijd’, waarin leden vertellen waarom ze ooit naar het kerkje kwamen en dat nog steeds doen. Onder hen voorzitter Albert Rook en secretaris Wilma van Vliet uit Nieuwerkerk aan den IJssel, oud-bestuurslid Ineke Everaart uit Moerkapelle en anderen uit de zeventig leden en donateurs tellende ‘beweging voor eigentijds geloven’.

Lezingen en uitjes
“Dat we hier omzien naar elkaar is voor de meesten toch wel een van de belangrijkste redenen”, vertelt Everaart. “Men wil elkaar heel erg graag ontmoeten, nu en zeventig jaar geleden. Er wordt hier veel gepraat, voor de dienst is het altijd een drukte van jewelste. Samen koffie drinken na de dienst wordt erg gewaardeerd. We maken ook samen de kerk schoon, hebben een gespreksgroep en organiseren lezingen en uitjes.”
De vereniging heeft als vaste voorganger Maya Walburg. Zij verzorgt diensten en het pastoraat. Zeker de helft van de leden komt naar de diensten in het kleine kerkje. Die zijn om de week. “En dat is ook genoeg”, lacht voorzitter Rook. “Ik doe in het weekend ook graag andere dingen dan naar de kerk gaan”, voegt van Vliet eraan toe.

De Zevenhuizense vrijzinnigen kochten hun kerkje in de jaren vijftig van de Remonstrantse Gemeente, die te weinig aanloop had en zichzelf ophief. Hun beweging is aangesloten bij de landelijke Vereniging van Vrijzinnig Protestanten. “Maar we zijn volledig zelfstandig, houden onze eigen broek op en kennen geen dogma’s. Dat past het beste bij ons: geloven en doen wat je zelf wil.”
Dat vrijzinnige geluid, waarvoor de oprichters van de VVP zeventig jaar geleden geen gehoor vonden in de hervormde kerk, werd in de eerste decennia in het dorp wat vreemd gevonden. “Omdat we geen dogma’s hebben, vroegen mensen zich af: wat doen jullie daar?”, zegt Van Vliet. “Door onze deelname in oecumenische groepen, hebben we meer bekendheid gekregen en horen we er nu gewoon bij.”
De toekomst ziet voorganger Walburg rooskleurig in, blijkt uit de film. “We groeien over het individualisme heen. Ik verwacht dat steeds meer mensen behoefte krijgen aan een zingevend verhaal en aan gemeenschappen om zich mee te verbinden. Wij staan open voor ieder die op onze weg komt.”