Nederlanders gaan magertjes om met herdenken, vinden Bea Jansen en Hans Lowijde (foto en tekst: Judith Rikken)
Nederlanders gaan magertjes om met herdenken, vinden Bea Jansen en Hans Lowijde (foto en tekst: Judith Rikken)

'Herdenken krijgt meer body als we het samen doen'

Algemeen 529 keer gelezen

Zevenhuizen - Mensen moeten zich niet laten misleiden door de locatie, benadrukken Bea Jansen en Hans van Lowijde, die voor 2 november een herinneringsbijeenkomst organiseren in de Ontmoetingskerk. "Iederéén is welkom om stil te staan bij zijn of haar overleden dierbare, de herdenking heeft een niet-kerkelijk karakter."

In Nederland gaan we wat magertjes om met het herdenken van onze dierbaren, meent Hans van Lowijde. "Als je naar kerkhoven in Oostenrijk en Italië kijkt, dan zie je dat het herdenken daar krachtiger is dan in onze cultuur." In Mexico bijvoorbeeld gaat de jaarlijkse dodenherdenking op 2 november - Allerzielen - nog veel verder. Daar komen hele families op het kerkhof bij elkaar om met eten en drinken bij hun overleden dierbaren te zijn.
"Ook in Nederland lijkt steeds meer behoefte te zijn aan collectief herdenken", menen Lowijde en Jansen. Lowijde verwijst naar gedenkbijeenkomsten elders in het land, die vaak plaatsvinden op een begraafplaats. "Dat is voor ons praktisch onmogelijk. Omdat de begraafplaats aardedonker is, zou je graven moeten gaan uitlichten. Daarvoor is geen budget."
Een 'circus' hoeft het voor Jansen en Lowijde in Zevenhuizen sowieso niet te worden. Met muziek, gedichten en kaarsen willen ze op 2 november in een 'serene' bijeenkomst met zoveel mogelijk mensen stilstaan bij de 'lieve mensen die er niet meer zijn'. Ook de afgelopen twee jaar was er al een herdenking in de kerk, die door een tiental mensen werd bezocht. Toen was er een vrije inloop, dit jaar verloopt de herdenking volgens een programma dat start om 19.30 uur. "Tien minuten na aanvang door een krakende deur binnenkomen, is niet de bedoeling", zegt Lowijde.
"Je overleden dierbaren niet loslaten, maar op een andere manier vasthouden; dat vind ik een mooie omschrijving van het verwerken van verlies", zegt Jansen. "Dat doen we met brandende kaarsen die een hart vormen: als symbool voor het vuur dat je in je leven nodig hebt." Lowijde voegt eraan toe: "Natuurlijk staan veel mensen thuis stil bij de sterfdag van een dierbare. Maar als je het samen doet, krijgt herdenken toch net wat meer body."