Burgemeester bezoekt drie paren met samen 185 jaar huwelijkservaring

Zuidplas - “Zuidplas is een gezonde gemeente”, zei burgemeester Han Weber woensdag 27 juli bij zijn bezoek aan drie echtparen die zestig en 65 jaar getrouwd waren. Dit jaar stonden en staan er 51 dergelijke bezoekjes in zijn agenda. Vier van de jubilerende echtparen zijn dit jaar zeven decennia getrouwd.

Door Annette van den Berg

In Nieuwerkerk aan den IJssel bezocht Weber Kors (81) en Gerrie (80) Holleman-Heuvelman die dinsdag 26 juli zestig jaar getrouwd waren. De twee zijn schipperskinderen. De naam van het schip van zijn toekomstige schoonvader intrigeerde Kors. “We lagen in de Sliksloot in Krimpen naast de Onrust. Ik vond dat een leuke naam en toen bleek er ook nog een leuk meisje te zijn.”

Na hun huwelijk hebben Kors en Gerrie zelf nog tien jaar gevaren. Tot hun schip een keer bijna omging. “De lichtste klei was onderin gekomen en de zwaardere boven. Dat ging fout.”

Klippertje
Gerrie had het er toen helemaal mee gehad. “Ik had altijd zorgen over van alles.” Ze was bang dat de kinderen iets zou overkomen. Dat ze naar een internaat moesten, beviel haar ook niet. Kors: “Ik heb toen een klippertje met een kraantje gekocht. Dat stond te koop in Rotterdam.” Ook al had hij er in het begin weinig fiducie in, de ommezwaai naar overslag bleek uiteindelijk een goede keus. Het bedrijf wordt nu voortgezet door hun twee zoons. De drie dochters kwamen in de zorg en het onderwijs terecht.

Kors en Gerrie hebben altijd samengewerkt. “Ik kreeg weleens een snauw, zeker als we het schip moesten aanleggen, maar dat hoort erbij”, zegt Gerrie. “Je moet wel wat verdragen van elkaar, anders heb je altijd ruzie.”

De Hollemannen wonen nu aan de IJssel. Ze genieten er nog alle dagen van. Kors laat een foto zien die in 1963 vanaf die plek gemaakt is. De IJssel vroor toen dicht. Er stonden zelfs auto’s op het ijs. “Onvoorstelbaar toch? Er is behoorlijk wat stroming en er is ook verzilting.” Kors praat graag over de IJssel en alles wat met schepen te maken heeft.

Tomaten plukken
Net als bij Holleman speelde ook bij de familie Kaashoek het eigen bedrijf een grote rol. Jack (89) en Janny (82) Kaashoek–Van der Spek - op maandag 25 juli zestig jaar getrouwd - komen allebei van een boerderij, akkerbouw met een paar koeien. Hij groeide op in Benthuizen, zij in Moerkapelle. Zelf boer worden lukte niet, tuinder worden wel. Ze begonnen met tomaten en sla aan de Moerkapelse Herenweg op een stuk grond van Janny’s vader. Ook toen de zes kinderen er waren, werkte Janny volop mee. “Tomaten plukken, sla planten.”

De passie voor de tuinbouw kreeg drie van hun zoons te pakken en ook een aantal kleinzoons zijn ermee behept. Twee zoons namen het ouderlijk bedrijf over, maar verkasten later naar IJsselmuiden (bij het Overijsselse Kampen) om uit te kunnen breiden. Jack heeft tot een hartoperatie op zijn 75ste nog meegewerkt. “Toen ben ik toch maar gestopt. Je moet een keer stoppen en er vooral voor oppassen dat je te lang de leiding neemt en ze vragen: papa, wie is er nou de baas?’”

Geen dictator
Dat je niet altijd de baas kunt zijn, geldt voor Jack ook in het huwelijk. “Voor een goed huwelijk moet je geven en nemen. Je mag geen dictator zijn.” De rolverdeling tussen vrouw en man is in huize Kaashoek duidelijk traditioneel, want Jack stelt: “Mijn vrouw heeft erg veel bij mij gewerkt, nu mag ik mijn vrouw helpen.” Allebei voelen ze zich rijk met hun leven met zes kinderen, 28 kleinkinderen en 22 achterkleinkinderen. Op dit moment lukt het Jack niet, maar ze fietsten tot voor kort graag elke dag een rondje langs het Bentwoud.

Rood haar
Tijdens een fietstochtje leerden Jack en Janny Kaashoek-van der Spek elkaar ook kennen. Net als Koos (89) en Pia (89) Heijboer-Slootweg uit Moerkapelle. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was het op zaterdagmiddagen gebruikelijk dat meiden met een groep vriendinnen gingen fietsen en jongens met andere jongens. En dan ontmoetten ze elkaar bijvoorbeeld bij de ijssalon. Jack kwam Pia tegen en de vonk sloeg over. Zij had rood haar. “Vroeger was dat iets om je voor te schamen”, meent Pia. Van de kinderen en kleinkinderen erfde niemand haar haarkleur, maar twee achterkleindochters wel. “Nu is het een sieraad.”

Koos werd geboren in Rotterdam. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest zijn familie evacueren en kwam in Zoetermeer terecht. Ria is geboren en getogen in Moerkapelle. Na hun huwelijk woonden ze 58 jaar in Zoetermeer. Sinds zeven jaar hebben ze in Moerkapelle een seniorenwoning naast Beth-San. “Ik was er eerst helemaal niet blij mee”, zegt Pia. Nu wel. Vooral dochter Annemarie en schoondochter Annemarieke springen bij als het nodig is. De eerste vier jaar na hun verhuizing hadden ze nog een volkstuin die hun dochter wist te regelen om de tuin niet teveel te missen. De volkstuin hebben ze nu niet meer. Twee jaar geleden kregen ze allebei corona en moesten ze vier weken naar een verzorgingshuis. “Wel samen op een kamer.” Ze kwamen er weer bovenop.

Het paar voelt zich gezegend met hun kinderen, 21 kleinkinderen en 19 kleinkinderen. “We zijn dankbaar, ze staan altijd meteen voor ons klaar.” En toch merken ze juist op momenten zoals hun trouwdag dat het verlies van hun jongste dochter pijn blijft doen. De familie Heijboer is lid van de Gereformeerde Gemeente en vindt veel steun in haar geloof. Koos: “Het belangrijkste is dat je ook een toekomst hebt, als je hier niet meer bent.”